Monday, 29 November 2010
Tuesday, 7 September 2010
Monday, 12 July 2010
Monday, 10 May 2010
Sunday, 9 May 2010
Saturday, 10 April 2010
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၈)
- အမွတ္(..)စစ္ဆင္ေရးနွင့္ ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္
- “ မာန္ေအာင္ျမင္ စစ္ဆင္ေရး ”
- ကရင္ျပည္နယ္
- စစ္ေၾကာင္းလိုက္တန္းစီထားၿပီ
- ေမာင္ရင္ငေတ
အမွတ္(...)ေျချမန္တပ္ရင္း (4.3.07)
ေရွ႔တန္းတဲ့ က်ဳပ္ဘ၀ရဲ႔ ပထမဦးဆံုးေပါ့ ထိေတြ႔မႈပါပဲ....
တပ္ရင္း တန္းစီကြင္းထဲ faw ကားေတြထိုးထားလို႔....
စစ္ထြက္၀တ္စံုအျပည္႔နဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘတ္ေတြ
ကိုယ္စီတာ၀န္ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကေလရဲ႔....။
မိသားစု၀င္ေတြကလဲ ကြင္းပတ္လည္မွာ အမႈအရာေပါင္းစံုနဲ႔
နႈတ္ဆက္ေနၾကတရ္ေလ.....
စစ္ထြက္ေမာင္အတြက္ ပူပင္မႈမ်ားစြာနဲ႔ေပါ့....
ဖခင္ကိုလာနႈတ္ဆက္တဲ့ သား၊သမီးေတြရဲ႔ မ်က္နွာ....
ေယာက္်ားသားအတြက္ အိမ္ရွင္မေတြရဲ႔ မ်က္နွာ....
မိခင္ေတြရဲ႔ သားေတာ္ေမာင္အတြက္ စိုးရိမ္မႈ....
ခ်စ္သူမိန္းကေတြရဲ႔ နႈတ္ဆက္အၿပံဳး....
ညီအစ္ကို ေမာင္နွမေတြရဲ႔ အမွာစကား....
ေသခ်ာတရ္ ကဗ်ာမဆန္ဘူး.... အဓိပၸာရ္ေတြကေတာ့အျပည္႔ေပါ့...။
တပ္မမွဴးက “ စစ္ထြက္မိန္႔ခြန္း မြတ္ၾကားခ်ိန္ ”
စစ္သည္တိုင္းရဲ႔ ကိုယ္စီတာ၀န္ေတြ.....
ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ မွန္ကန္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ....
စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမရဲ႔ အေလ့အထနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္....
ပုံျပင္တစ္ပုဒ္လို႔ နားေထာင္မေကာင္းေပမဲ့
စစ္သည္တိုင္းရဲ႔ မွန္ကန္ေသာ ရပ္တည္မႈနဲ႔ တေလးတစား
နားေထာင္ေနၾကတဲ့ က်ဳပ္ရဲေဘာ္ရဲဘတ္ေတြရဲ႔ ပံုရိပ္....
က်ဳပ္ပခံုးေပၚက အပြင့္တပြင့္ရဲ႔ တာ၀န္က “ကြန္မန္ဒို” တပ္စုမွဴးတဲ့
စစ္သည္(..)ေယာက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေလ....။
“ အားလံုးေအာင္ျမင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ပါေစ ”ဆိုတဲ့
တပ္မမွဴးရဲ႔ နိဂုံးစကား....
“ ေပးတဲ့ ဆုနဲ႔ျပည္႔ပါေစ ”ဆုိတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႔ ပထမဆံုးေသာ ေျခလွမ္း
စကၠန္႔ပိုင္းေတာ့ ကြာမရ္ထင္တရ္
တပ္စု သက္သာဆိုတဲ့ က်ုဳပ္ရဲ႔ အမိန္႔အတြက္ စစ္သည္ေတြရဲ႔လႈပ္ရွားမႈ
ရဲေဘာ္ေတြရဲ႔ ဒို႔ ဗိုလ္ၾကီးဆိုတဲ့ အၾကည္႔....
ဆရာၾကီးေတြရဲ႔ ပညာစမ္းခ်င္တဲ့ အၾကည္႔....
အားလံုးေသာ အၾကည္႔ေတြရဲ႔ လားရာဟာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း
အဓိပၸါယ္ေတြ သိသာစြာ ကြဲလြဲတရ္.....။
အားလံုးေရွ႔မွာ က်ဳပ္ရပ္လို႔ က်ဳပ္တပ္စုအတြက္
ပထမဆံုးေသာ က်ဳပ္ စစ္ထြက္အမွာစကား အဆင္မေျပဘူး
အထစ္အေငါ့ မရွိေပမဲ့ လိုရင္းကိုေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတရ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္တို႔ အလုပ္နဲ႔ သတ္ေသျပရေတာ့မွာေပါ့
ေျပာရအံုးမရ္....
“ မာန္ေအာင္ျမင္ စစ္ဆင္ေရး ” မွာ က်ဳပ္ရဲ႔ ပထမဆံုး
တာ၀န္က တိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းေရးတဲ့...။
ၾကက္၊ ၀တ္၊ ဆိတ္ ေတြကို ေရွ႔တန္းအထိ “ကြန္မန္ဒိုတပ္စု”
တာ၀န္ဆိုတဲ့ အမိန္႔တခုရဲ႔ ထိေရာက္မႈ အေတာ္ကိုျပင္းထန္တရ္
တပ္စုမွဴးေလးအသစ္ က်ဳပ္ စတင္ ဒုကၡေရာက္ပါေလေရာဗ်ာ
ဒီေကာင္ေတြက တိရစာၦန္ကိုး အမိန္႔ေပးလို႔မွမရတာ... ဟဲဟဲ
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၉)
- 22.6.07 .... FRI day
- ေမာင္ရင္ငေတ
ဒီေန႔က်ဳပ္ အရမ္းပင္ပန္းတရ္.....။
က်ဳပ္က ဗထူးတပ္ျမိဳ႔ရဲ႔ တပ္စုမွဴးသင္တန္းမွာေလ....။
က်ဳပ္တို႔ outdoor ထြက္ေနတာ တပတ္ရွိၿပီ....။
ဒီေန႔ျပန္၀င္လာတာ... မိုးေတြရြာေနတရ္....။
တိုက္စစ္ေပါင္းစံုနဲ႔ စာအုပ္ထဲက ရန္သူေတြကို
အမ်ိဳးမ်ိဳး တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကရတာ....။
ေျပာတာပဲေလ....“ ရန္သူေတြ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းလွ်က္ရွိ
မိမိကေတာ့ အထူးစိတ္ဓါတ္တတ္ၾကြလွ်က္ရွိ ”တဲ့....။
စဥ္းစားသာၾကေတာ့ေလ....
မိုးေတြရြာတရ္.... ေနျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူလို႔....
က်ဳပ္လက္ထဲက ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ အရာအားလံုးကိုစိန္ေခၚလို႔....။
မိုးေရေတြၾကားမွာလဲ က်ဳပ္ခရီးဆက္ခဲ့တရ္....။
ေနမင္းရဲ႔ အပူခ်ိန္က က်ဳပ္ ေက်ာေပၚမွာ....
ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာလဲ က်ဳပ္ဟာ လွဲအိပ္ျဖစ္လို႔....
26 ေအာင္စ ဆိုတဲ့တစ္ရက္စာ ရိကၡာနဲ႔ က်ဳပ္ရွင္သန္ခဲ့တာၾကာၿပီ....။
အခုေတာ့ က်ဳပ္အရမ္းလြမ္းတတ္ေနပါၿပီ....
က်ဳပ္ အမိအဘ၊ က်ဳပ္ ညီအစ္ကို ေမာင္နွမေတြ....
က်ဳပ္ သတိရတာေပါ့....
မွတ္ခ်က္။ ။ ေကာင္မေလးေတြကိုလဲ တခါတေလေတာ့လဲ
သတိရတာေပါ့ဗ်ာ....ဟဲဟဲ
Thursday, 8 April 2010
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၆)
- ည 10း30... ရထားေစာင့္ေနခ်ိန္...
- မနက္ 9း00.... စစ္ေတာင္ျမစ္ေပၚက စက္ေလွတစီး...။
- ေမာင္ရင္ငေတ
မႏၱေလးမွာ က်ဳပ္ အခ်ိန္ေတြပိုေနတရ္.....။
က်ဳပ္ ခရီးစဥ္က ရန္ကုန္ တုိက္ရိုက္ေလ....။
အိမ္နဲ႔ေတြ႔တရ္....။ အားလံုးက က်ဳပ္အတြက္ စိတ္ပူေနၾကတရ္...။
ကဲ ဒီလိုနဲ႔ပဲ.... က်ဳပ္တို႔ ရထားၾကီး စတင္ထြက္ခြါၿပီ....။
အားလံုးကို က်ဳပ္နႈတ္ဆက္တရ္...။ အေမက မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔....။
ခြင့္ရအံုးမွာလား( )....တဲ့။
ရမွာေပါ့လို႔ က်ဳပ္နွစ္သိပ္ခဲ့တရ္....။
ရထားၾကီး ပံုမွန္အလုပ္လုပ္ေနပါတရ္....။
တဘူတာ၀င္ တစ္ဘူတာထြက္နဲ႔.....။
တခါတေလ ဥၾသသံရွည္ၾကီးနဲ႔ ထထေအာ္ေနတရ္.....။
ခရီးသည္ေတြ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ရဲ႔ အလွကို ထၾကည္႔ၾကပါအံုးေပါ့.....။
က်ဳပ္က အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္... ဒီေကာင္ၾကီးကလႈပ္နုိးလိုက္...။
ဒီလိုနဲ႔ စစ္ေၾကာေရးကိုေရာက္ခဲ့တရ္ေပါ့.....။
က်ဳပ္တို႔ကို ခြင့္တစ္ပတ္ေပးလိုက္တရ္......။
ဒီေနရာကို က်ဳပ္ အရင္က က်င္လည္ဖူးပါတရ္....။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ က်ဳပ္ဟာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါပဲ....။
ေရေၾကာကိုခြဲလို႔ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ စက္ေလွတစီး.....။
ညင္ညင္သာသာပါပဲ...။
က်ုဳပ္မ်က္လံုးေတြကို မနားတမ္း ၀ဲ၊ ယာ၊ ဘက္ပစ္ထုတ္လို႔....။
ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေတြကပဲ က်ဳပ္ကိုၾကိဳဆုိေနတရ္....။
ထားလုိက္ေတာ့ ... စက္ေလွဆိုက္ၿပီ....။
မၾကာခင္ က်ဳပ္အိမ္ေရာက္ေတာ့မရ္ေလ....။
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၇)
- ခြင့္ျပန္ခ်ိန္ .......
- က်ဳပ္ျပန္မရ္႔ည......
- ေမာင္ရင္ငေတ
မိသားစုအားလံုး က်ဳပ္ကို ေဖာ္ေရြစြာ ၾကိဳဆိုၾကတရ္.....။
ညီ၊ ညီမေတြကလဲ “ ဒါ ဒို႔ အစ္ကိုၾကီးတဲ့ ”....။
အစ္ကို၊အစ္မေတြကလဲ “ ငါ့ေမာင္ ငါ့ညီကြတဲ့ ” .....။
ဦးေတြ အေဒၚေတြကလဲ “ ငါ့တူၾကီးလို႔ ” ေျပာတရ္.....။
အဘိုးကခန္႔ခန္႔ၾကီးၾကည္႔လို႔.....။
အဘြားက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သားေလးရယ္တဲ့......။
အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႔ ပီတိအၿပံဳးကသားအတြက္ အားအင္ျဖစ္ေစခဲ့ပါတရ္......။
ေက်းဇူးတင္ပါတရ္....။
“က်ေနာ္ကိုဒီအသက္အရြယ္ထိေရာက္ေအာင္
ပညာေတြသင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ပါ ”....။
မိသားစုအားလံုးကက်ဳပ္အနားမွာ ....။
အားလံုးဟာ က်ဳပ္ဆႏၵေတြကိုျဖည္႔စီးေပးမဲ့ပံုစံမ်ိဳး.....။
သူတို႔ မစားနုိင္တဲ့ ဟင္းေတြက်ဳပ္ကိုခ်က္ေကၽြးတရ္.....။
က်ဳပ္အတြက္လဲ ၀ိုင္းစိတ္ပူေနၾကတရ္.....။
က်ဳပ္တို႔ နယ္ေျမက ဆိုးတရ္ေလ.....။
“ေရႊက်င္ေက်ာက္ၾကီး” ဆိုတာ အျဖဴေရာင္နယ္ေျမမွ မဟုတ္ေသးတာ......။
က်ဳပ္လြတ္လပ္စြာမေနရပါဘူး.....။က်ဳပ္ေက်နပ္ပါတရ္.....။
အဘိုးက “ သားၾကိဳးစားကြာ ဘုရားတရားကို မေမ့နဲ႔တဲ့ ” ....။
အဘြားက က်ဳပ္ကိုရင္ခြင္မွာ ထည္႔ထားတရ္....။
“ က်ဳပ္အတြက္ စိတ္ပူမႈေတြ.... က်ဳပ္အတြက္ဘုရားမွာအျမဲဆုေတာင္းေပးရ
တာေတြ....အရာရာကို ဂရုစိုက္ဖို႔ တတြက္တြက္ မွာေနတရ္ ”.....။
အေဖနဲ႔ အေမ့ၾကား ၀င္အိပ္တရ္......။
အေဖက က်ဳပ္ကို “ လူဆိုတာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ ေရးေနၾကတာတဲ့
မိမိသမိုင္းကို ရုပ္ဆိုးေအာင္မလုပ္ဖို႔ ဆံုးမတရ္ ”.....။
စိတ္ခ်ပါအေဖ အေဖသား လူဆိုးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။
အေဖ့စကားေတြက က်ဳပ္အတြက္ လမ္းညႊန္မွတ္တိုင္ေတြပါပဲ.....။
က်ဳပ္ ငယ္ငယ္ထဲက ေလးစားခဲ့ရတာပါ.......။
က်ဳပ္ အားလံုးကို အလြတ္က်က္ထားတရ္......။
အေဖ ၀မ္းနည္းေနတဲ့ မ်က္နွာ...
အေဖ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္နွာ...အားလံုးဟာ ပကတိအတိုင္းပါပဲ.....။
ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး.....။ အေမက “ က်ဳပ္ကို သိပ္ခ်စ္တရ္တဲ့ ”...။
အေမမေျပပါဘူး အေမ့ မ်က္လံုးေတြက က်ဳပ္ကိုေျပာျပေနတရ္ေလ.....။
က်ဳပ္ အေမ့ရင္ခြင္က ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားရအံုးမရ္....။
နားလည္ေပးပါ အေမ....။
က်ဳပ္မသြားခ်င္ပါဘူး......။
အေမ့ရင္ရဲ႔ ေႏြးေထြးမႈကို က်ဳပ္ရွာေတြ႔ခဲ့တာၾကာပါၿပီ....။
က်ဳပ္လဲ သိပ္ခ်စ္တာေပါ့.....။ က်ဳပ္ကိုေမြးထားတဲ့ အေမပဲ....။
ဒါေမမဲ့ က်ဳပ္ သရုပ္မေဆာင္တတ္ပါဘူး...။
က်ဳပ္ ရင္ထဲမွာ အျဖဴထည္ပါပဲ အေမ......။
က်ဳပ္ ရင္ဘတ္၊ ဦးေႏွာက္ရဲ႔ ပထမဆံုးအခန္းမွာ အေမနဲ႔အေဖပါပဲ....။
က်ဳပ္ တကိုရ္ေကာင္းဆန္ပါတရ္.....။ က်ဳပ္ကို က်ဳပ္ မခ်စ္ပါဘူး......။
က်ဳပ္ခ်စ္တာ က်ဳပ္ မိသားစုေလ.....။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ အေမ့ရင္က က်ေနာ္ ထပ္ခါတလဲလဲ ထြက္လာေနခဲ့ရပါတရ္......။
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၄)
- “ ဘြဲ႔နွင္းသဘင္ အခန္းအနား ”
- 13:00 နာရီ
- ေမာင္ရင္ငေတ
PM-11:00 အခ်ိန္.....
ဘြဲ႔နွင္းသဘင္ေရွ႔ လူေတြ ရႈပ္လွ်က္ခက္လို႔....... အသံဘလံမ်ားစြာ.....။
လႈပ္ရွားမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ေပါ့.......။
တခ်ဳိ႔က ၿပံဳးလို႔......။ တခ်ိဳ႔က ေပ်ာ္လို႔......။
တခ်ိဳ႔ကလဲဘာေတြစိတ္ဓါတ္က်လဲ မသိ သစ္ပင္ေတြၾကား
ေခါင္းငိုက္စိုက္လို႔ေပါ့......။
က်ဳပ္ ရဲေဘာ္ရဲဘတ္ေတြကလဲေနရာေပါင္းစံု... ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုမွာ......
အမႈအရာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႔........။
ကင္မရာ မီးေရာင္ေတြကလဲ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖတ္ျဖတ္နဲ႔ေပါ့.......။
အရာ အားလံုးဟာ မဂၤလာအေပါင္းခေညာင္းလွ်က္ရွိေနပါတရ္......။
ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံဆိုတဲ့ Bc.Sc ဘြဲ႔ တခုကို က်ဳပ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ပါၿပီ....။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး တာ၀န္ေက်ပါတရ္.......။
သူ႔တာ၀န္ေက်မႈအတြက္ က်ဳပ္လဲ အတတ္နိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားေပးခဲ့ပါတရ္....။
“ မဟာသိပၸံ ဆက္တတ္ခြင့္ရွိသည္ ”
က်ဳပ္ရဲ႔ ရလဒ္တစ္ခုပါ.....။ က်ဳပ္မႏွစ္သတ္ပါဘူး......။
က်ဳပ္ မိဘေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတရ္......။
က်ဳပ္ကိုလဲ ေတာ္တရ္လို႔ေျပာတရ္......။ ျဖစ္သင့္ပါတရ္......။
“ ဘြဲ႔ ” ဆိုတဲ့ ေထာက္ခံခ်က္ေတြကို..... လူတိုင္းလိုခ်င္ၾကတာပဲေလ.....။
မိန္းမလွေလးေတြလဲ လိုခ်င္တရ္.....။
ေယာကၡမတိုင္းကလဲ လိုခ်င္ၾကတာပဲ.......။
ဖိတ္စာေတြအထပ္မွာလဲ လွပတဲ့ ေနရာယူမႈကိုေပးတာပဲမဟုတ္လား....။
က်ဳပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာလား ( ).......။
မဟုတ္ေသးပါဘူး.........။
က်ဳပ္ မရႈံးနိပ္ယံုေလာက္ပါပဲေလ.....။
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၅)
က်ဳပ္ အားလံုးေမ့လိုက္ၿပီ.....။ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးကိုေပါ့.....။
က်ဳပ္ အနိုင္နဲ႔ ပိုင္းလိုက္တာပါ.......။ အခု က်ဳပ္ခြင့္ျပန္ေနတာေလ.....။
က်ဳပ္ အေၾကာင္းအရာ နွစ္ခုေတာ့ေတြးထားတရ္.....။
က်ဳပ္ မိသားစုကို ဘရ္လိုဆက္ဆံမႈမ်ိဳးနဲ႔ ေက်နပ္ေစမလဲ( ).....။
က်ဳပ္ သံေယာဇဥ္ရွိပါတရ္ဆိုတ့ဲ မိန္းကေလးကိုေရာ ေတြ႔ရပါ့မလား....။
က်ဳပ္ Faw ကားၾကီးကိုစီးလို႔.....။ ျပင္ဦးလြင္ To မႏၱေလး ခရီးနွင္ေနတရ္ေလ.....။
က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ေနတရ္.......။ သီခ်င္းေတြဆိုတရ္......။
ဟာသေတြလုပ္တရ္.......။ မိန္းကေလးေတြကို စေနာက္ၾကတရ္.......။
တခါတေလ က်ဳပ္ၾကားတရ္......။ ရခိုင္ခရီးစဥ္ရ႕ဲ႔နယ္ေျမအေၾကာင္းေတြကိုေပါ့.....။
က်ဳပ္မွတ္မွတ္ရရ ၾကားလိုက္ရတာကေတာ့......
ဟဲဟဲ..... ရခိုင္သူေလးေတြ ေခ်ာတရ္တဲ့......။
က်ဳပ္ အနိုင္နဲ႔ ပိုင္းလိုက္တာပါ.......။ အခု က်ဳပ္ခြင့္ျပန္ေနတာေလ.....။
က်ဳပ္ အေၾကာင္းအရာ နွစ္ခုေတာ့ေတြးထားတရ္.....။
က်ဳပ္ မိသားစုကို ဘရ္လိုဆက္ဆံမႈမ်ိဳးနဲ႔ ေက်နပ္ေစမလဲ( ).....။
က်ဳပ္ သံေယာဇဥ္ရွိပါတရ္ဆိုတ့ဲ မိန္းကေလးကိုေရာ ေတြ႔ရပါ့မလား....။
က်ဳပ္ Faw ကားၾကီးကိုစီးလို႔.....။ ျပင္ဦးလြင္ To မႏၱေလး ခရီးနွင္ေနတရ္ေလ.....။
က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ေနတရ္.......။ သီခ်င္းေတြဆိုတရ္......။
ဟာသေတြလုပ္တရ္.......။ မိန္းကေလးေတြကို စေနာက္ၾကတရ္.......။
တခါတေလ က်ဳပ္ၾကားတရ္......။ ရခိုင္ခရီးစဥ္ရ႕ဲ႔နယ္ေျမအေၾကာင္းေတြကိုေပါ့.....။
က်ဳပ္မွတ္မွတ္ရရ ၾကားလိုက္ရတာကေတာ့......
ဟဲဟဲ..... ရခိုင္သူေလးေတြ ေခ်ာတရ္တဲ့......။
- ေမာင္ရင္ငေတ
Wednesday, 7 April 2010
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၁)
- ေက်ာင္းဆင္းပြဲေန႔ ..... AM 8:00
- ေရာင္စံု ပန္းခင္းေတြရဲ႔အလယ္.....
- မိန္းမလွေလးေတြရဲ႔အၾကည္႔.....
- မိဘအသိုင္းအ၀ုိင္းေတြရဲ႔ အၿပံဳးေအာက္....
- " ေမာင္ရင္ငေတ "
က်ဳပ္ဘ၀ရဲ႔ အမွတ္ရေစတဲ့ ေန႔ေလးေပါ့....
မိဘေတြေရာက္လာတရ္....
က်ဳပ္ရင္ထဲ ခံစားခ်က္တခု ပုန္းေအာင္းလို႔ ....
မၾကာခင္မွာပဲ က်ဳပ္ဟာ....
ၾကည္းနံပါတ္ တခုကို ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မရ္ေလ .....
(၃)ႏွစ္တာရဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းဆင္း squad ထဲရပ္လို႔ ....
ဒီလို အခန္းအနားမ်ိဳး က်ဳပ္ သံုးႀကိမ္ေတာင္ႀကံဳဖူးတာ....
ဒီတခါ က်ဳပ္ အေက်နပ္ဆံုးပဲ....
အရာအားလံုး သာယာလွပလို႔....
“ေနာက္တေခာတ္ရဲ႔ ေအာင္စစ္သည္” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္တိုင္
ၾကီးကေတာင္ အရင္ကထက္ပိုက်က္သေရ ရွိေနသလို.....
က်ဳပ္ဟာလဲ မင္းသားတပါးေပါ့......
ေခၽြးစေတြကို က်ဳပ္ မ်က္ႏွာေပၚက....
အခမဲ့ ျဖတ္သန္းခြင့္ေပးလိုက္တရ္........
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းဆင္း squad ထဲ က်ဳပ္ဟာ....ဒန္႔ ဒန္ ဒန္း
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၂)
- PM-13:00..... (15.12.06)
- " ေမာင္ရင္ငေတ "
ၾကည္း နံပါတ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္....
က်ဳပ္ရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီေန႔ က်ဳပ္အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးပဲ....
အသာယာဆံုးေတးသြားေတြကို အခန္းနားမွဴးက ရြတ္ဆိုလို႔....
ဗိုလ္ေလာင္းအမွတ္(...)ဗိုလ္ေလာင္း ငေတ တဲ့....
၀င့္ၾကြားစြာ စင္ေပၚတတ္....
စာအိပ္တလံုး လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တရ္....
ႏွင္းအပ္လႊာကိုေထြးေပြ႔ စစ္ရာထူးခန္႔ခ်ဳပ္ရဲ႔ မိန္႔ၾကားသံေတြနဲ႔အတူ
က်ဳပ္ပခံုးေပၚက တာ၀န္ေတြရဲ႔ တန္ဖိုးကို သိခဲ့ရတရ္....
က်ဳပ္ ရင္ဘတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားေနၿပီ....
“အခန္းအနားၿပီး၏” ခြင့္ျပဳမႈႏွင့္အတူ.... မေဖာက္ရေသးတဲ့ နွင္းအပ္လႊာနဲ႔
မိသားစုရွိရာ က်ဳပ္ဟာ အေျပးေရာက္သြားခဲ့ေပါ့....
ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ား_(၃)
- 15.12.2006 .....
- " ေမာင္ရင္ငေတ "
ဒီအခ်ိန္ စကားလံုးတခ်ိဳ႕ က်ဳပ္နားထဲေရာက္လာတရ္….
“ အမွတ္(…)ေျချမန္တပ္ရင္း ”တဲ့လား( )…..
ရခိုင္ျပည္နယ္၊ (…..)ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ တပ္ရင္း တစ္ရင္းေလ….
က်ဳပ္နယ္ေျမသစ္ကို ခရီးဆက္ရအံုးမွာေပါ့ ……
ရခိုင္သူေလးေတြ ေခ်ာလား( )……
ရခိုင္သားေတြကေရာ ေဖာ္ေရြၾကရဲ႕လား( )……
က်ဳပ္ အေျပးတပိုင္းစဥ္းစားလိုက္တရ္ …….
က်ဳပ္ သတိထားမိခ်ိန္…..
အေမဟာ အရည္ရြမ္းတဲ့ မ်က္လံုးအိမ္တစ္ခုကို ပင့္ေဆာင္လို႔
က်ဳပ္ခရီးစဥ္ အတြက္ စိတ္ဓါတ္က်ေနေလရဲ႕……..
“ အေ၀းၾကီးပဲ သားရယ္ ” လို႔လဲ တတြက္တြက္ေျပာလို႔…..
က်ဳပ္ကိုလဲ “ ငါ့သားမွ ဟုတ္ေတာ့ရဲ႕လား( )…” ဆိုတဲ့
အၾကည္႔မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည္႔ေနတရ္…..
သူေမြးထားတဲ့သားကို ဆံုးရႈံးထားတာၾကာၿပီတဲ့ …. ဟုတ္တာေပါ့
မၾကာေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္အေမ့ရင္ခြင္က ထပ္မံထြက္ခြာ
သြားရအံုးမရ္ေလ…. နားလည္ေပးပါအေမ……..
က်ဳပ္ နွစ္သိပ္စကားမေျပာတတ္ပါဘူး………
အေမ့လက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး အမည္မသိတဲ့
အၿပံဳးတစ္ခုေပးလိုက္တရ္….. အေမေက်နပ္သြားတရ္……
က်ဳပ္အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ့ ……..
အေဖကလဲ ေျပာတရ္….. “ မင္းတို႔ကို ဒို႔မိဘေတြ ေပးနိုင္တဲ့ အေမြက
ဒါပဲ မင္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လႈပ္ရွားေတာ့တဲ့ ”
Subscribe to:
Posts (Atom)